Jest to dziedzina wytwórczości obejmująca uprawę ziemi (mającą na celu pozyskiwanie plonów) oraz hodowlę zwierząt domowych. Płody rolne wykorzystuje się jako pokarm dla ludzi, karmę dla zwierząt lub jako towar, jak na przykład bawełna lub len. Zwierzęta hodowane są z uwagi na ich wełnę, skóry, mleko, mięso lub odchody (wykorzystywane jako nawóz lub paliwo). Jednostki zajmujące się produkcją rolną są zróżnicowane: od małych gospodarstw indywidualnych do wielkoobszarowych gospodarstw, w tym spółdzielczych lub spółek.
Historia: początki rolnictwa miały miejsce na Bliskim Wschodzie około 10 000 lat temu. Wspólnoty rolnicze stały się podstawą społeczeństw w Chinach, Indiach, Europie, Meksyku i Peru, rozprzestrzeniając się po całym świecie. Reorganizacja najbardziej produktywnych gałęzi rolnictwa odbyła się w Europie w XVIII wieku w odpowiedzi na gwałtowny wzrost populacji. Mechanizacja uczyniła największy postęp w rolnictwie w USA i Europie w XIX wieku. Po II wojnie światowej upowszechniło się stosowanie środków chemicznych: chwasto-, owado-, grzybobójczych oraz nawozów. W latach 60-tych XX wieku nastąpił postęp w hodowli roślin uprawnych o dużej wydajności, związany z zieloną rewolucją w krajach Trzeciego Świata; w krajach uprzemysłowionych rozwinęła się intensywna hodowla bydła, drobiu i trzody chlewnej. W latach 80-tych, dzięki metodom inżynierii genetycznej, nastąpił rozwój hybrydyzacji. W dziedzinie walki z chwastami i szkodnikami rozpoczęto stosowanie biologicznych środków ochrony. Ekolodzy sprzeciwili się niektórym formom intensywnej produkcji ze względu na zagrożenia dla środowiska przyrodniczego. Wynikiem tego był rozwój metod alternatywnych, włączając w to rolnictwo organiczne.
Uprawy: ziemia pod uprawy musi odpowiednio przygotowana (zaorana, zasilona nawozem, zbronowana). Uprawiane rośliny powinny być pielęgnowane w okresie wegetacji. Pielęgnacja ta obejmuje walkę z chwastami, szkodnikami i chorobami za pomocą środków chemicznych, nawożenie roślin, a niekiedy również nawadnianie. Kiedy plon dojrzeje, musi zostać zebrany. W zależności od rodzaju uprawy powinien być w odpowiedni sposób przetworzony, zmagazynowany lub sprzedany. Szklarnie umożliwiają uprawianie roślin, dla których warunki klimatyczne są zbyt surowe. Hydroponika pozwala na uprawę roślin bez podłoża glebowego przy zastosowaniu roztworu zawierającego składniki pokarmowe. Metody specjalne, takie jak tarasowanie, umożliwiają prowadzenie upraw na terenach i niesprzyjającym ukształtowaniu i utrzymanie gleby na terenach górzystych o dużej ilości opadów.
Inwentarz żywy: zwierzęta mogą być całkowicie lub półudomowione (na przykład renifery). W pełni udomowione mogą być hodowane stacjonarnie lub w sposób koczowniczy (tam, gdzie naturalnie rosnąca lub uprawiana pasza występuje w niewystarczających ilościach). Hodowla zwierząt wymaga budynków, ogrodzeń, pastwisk, kontroli rozrodu, pozyskiwania produkcji (jaja, mleko, wełna), uboju zwierząt oraz dalszego przerobu pozyskiwanych surowców (na przykład garbowanie skór).
Produkcja organiczna: należy wiedzieć, że od lat 70-tych XX wieku nastąpił rozwój w kierunku nowych metod produkcji rolniczej bez stosowania chemicznych środków ochrony i nawozów sztucznych. Metody te są wskazane ze względu na fakt, że azotany występujące w nawozach sztucznych przedostają się do wód gruntowych; śmiertelne dawki środków owadobójczych znajdowane są na szczycie łańcucha pokarmowego; niektóre środki chwastobójcze mają związek z defektami rodzących się dzieci; hormony dodawane do pasz, powodujące szybszy wzrost zwierząt, mają ujemny wpływ na zdrowie człowieka. Intensywna gospodarka rolna prowadzi także do erozji gleby.
Nadprodukcja: zwiększona wydajność produkcji rolnej osiągnięta w XIX wieku, w połączeniu z rządowymi dotacjami (po II wojnie światowej) dla produkcji rolnej w USA i UE doprowadziła do olbrzymiej ilości zapasów. Problem ten nie był prosty do rozwiązania, ponieważ wprowadzenie na rynek tylu towarów po cenach dumpingowych zakłóciłoby ustabilizowany handel. Ogólne koszty transportu towarów oraz potencjalna destabilizacja gospodarki w innych krajach nie pozwalały na regularny eksport nadwyżek do krajów potrzebujących. Konieczność pomocy krajom dotkniętym klęską głodu oraz wzrost kosztów magazynowania doprowadziły do wprowadzenia w USA i UE limitów produkcji (w celu zmniejszenia upraw zbóż pozostawia się odłogiem grunty orne). System kontyngentu na produkcję mleka, powiązany z kontrolą cen, już wcześniej doprowadził do ograniczenia ilości zapasów płynnego mleka i masła do niezbędnego poziomu. Spowodowało to jednak upadek wielu drobnych, nieekonomicznych producentów, którzy, zakładając nowe przedsiębiorstwa, stwarzają zagrożenie zachwiania równowagi w innych dziedzinach gospodarki.
W tej dziedzinie poszliśmy ostro do przodu. Teraz są ciągniki, automatyczne nawadnianie, nowoczesne nawozy i środki ochrony roślin